Chciałabym serdecznie przywitać Czcigodnych Kapłanów, Rodzinę, Uczestników, Mieszkańców, Rodziców, Opiekunów, Współpracowników i Przyjaciół Księdza kanonika Stanisława Jurczuka.

Ksiądz Stanisław odszedł do Domu Pana nagle , w nocy z Wielkiego Piątku na Wielka Sobotę , 11 kwietnia 2020 roku. Był to bardzo trudny czas izolacji związanej z pandemią, a jednocześnie okres jubileuszowy dla naszego stowarzyszenia  – 25 lat działalności. Strata naszego Przewodnika była wówczas szczególnie dotkliwa, pozostawiając Nas w nieopisanym żalu, smutku i niedowierzaniu.

W  dniu 16 kwietnia 2020 roku odbyło w tutejszym kościele św. Jadwigi Śląskiej pożegnanie Ks. Stanisława niestety z powodu występujących  wówczas restrykcyjnych przepisów, pogrzeb miał formę prywatną, w której uczestniczyć mogło tylko 5 osób. 

Dziś spotykamy się by wspólnie pożegnać naszego brata, szefa, ojca duchowego, przewodnika, mentora, przyjaciela.

————————————————————————————————————————————–

Ksiądz kanonik Stanisław Jurczuk urodził się 24.02.1957 r. w Siedlcach. Dzieciństwo spędził na ukochanym Podlasiu w miejscowości Łysów. Rodzice Lucjan i Irena z domu Żurawska przywiązywali w wychowaniu dzieci bardzo duże znaczenie do wartości chrześcijańskich i patriotycznych. W tym duchu wyrosły ich dzieci Zbigniew, Stanisław, siostra bliźniaczka Danuta, Krzysztof i  Mirosław. Ksiądz Stanisław po ukończeniu technikum elektrycznego  w Żyrardowie wstąpił do Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie. Uzyskał tytuł magistra teologii. Święcenia kapłańskie przyjął ( trzeciego czerwca) 03.06.1984 roku w Warszawie z rąk ś.p Kardynała Józefa Glempa  Prymasa Polski. Absolwent studiów podyplomowych na kierunku organizacja pomocy społecznej na Uniwersytecie Warszawskim.

————————————————————————————————————————————–

Posługiwał w parafiach: w Otwocku – Śródborowie, Żyrardowie, Krośniewicach, Milanówku i na warszawskim Kole, w których jako wikariusz wspólnie z parafialną młodzieżą podejmował różne inicjatywy. Razem z księdzem Adamem Zelgą stanowili niesamowity duet kwatermistrzów na Warszawskiej Akademickiej Pielgrzymce Metropolitalnej (WAPD).

————————————————————————————————————————————–

Będąc wikariuszem w parafii św. Józefa na warszawskim Kole objął opieką nieformalną grupę, „Rodzin specjalnej troski”, skupiającą rodziny mające niepełnosprawne dzieci w różnym stopniu i wieku. Działania tej grupy zmierzały do zapewnienia osobom niepełnosprawnym należytego miejsca w życiu parafii, m. in. poprzez dostępność katechezy, możliwość przystępowania do sakramentów, uczestnictwo w liturgii oraz integrację w społeczności parafialnej. Działania te były możliwe dzięki życzliwości ks. Infułata Jana Sikorskiego, ówczesnego proboszcza parafii św. Józefa, który zawsze wspierał księdza Stanisława w jego inicjatywach. Lata 90- te były czasem aktywnej działalności kapłańskiej księdza Stanisława.

————————————————————————————————————————————–

Na początku lat dziewięćdziesiątych został duszpasterzem osób niepełnosprawnych w Archidiecezji Warszawskiej. W roku 1992 zorganizował pierwszą pieszą pielgrzymkę osób niepełnosprawnych z Warszawy na Jasną Górę, której hasłem przewodnim zostało (stało się )  słowo „Jesteśmy”.

————————————————————————————————————————————–

W 1995 roku założył Katolickie Stowarzyszenie Niepełnosprawnych Archidiecezji Warszawskiej, którego był prezesem przez ponad 25 lat, skupiając osoby z niepełnosprawnościami, ich rodziny, opiekunów, pracowników i przyjaciół. Podczas prężnej działalności stowarzyszenia powstało 10 placówek dziennych oraz stałego pobytu. WTZ przy ulicy Deotymy i Karolkowej w Warszawie, WTZ w Piasecznie z filią w Górze Kalwarii , WTZ w Milanówku, ŚDS w Podkowie Leśnej  i Pęcherach, Ośrodek Terapeutyczno – Rehabilitacyjny  dla dzieci w Bliznem Jasińskiego. Budowniczy oraz dyrektor Domu Rehabilitacyjno-Opiekuńczego w Milanówku oraz Domu Pomocy Społecznej w Brwinowie gdzie zamieszkało ponad 100 osób z różnymi niepełnosprawnościami. 

————————————————————————————————————————————–

Przez całe życie aktywnie zaangażowany w szeroką działalność społeczną. Współpracował z licznymi instytucjami i organizacjami pozarządowymi. Inicjował wiele ważnych rozwiązań na rzecz osób z niepełnoprawnościami  poprzez udział w różnych projektach  na  szczeblu samorządowym i rządowym. W latach 1997-2001 był doradca prezesa Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.  Od 2016 r. członek sekcji Polityka Społeczna Narodowej Rady Rozwoju przy Prezydencie RP.  Był laureatem wielu nagród za działalność na rzecz osób niepełnosprawnych i ambasadorem przemian społecznych w naszym kraju. Odznaczony Medalem 100-lecia Odzyskania Niepodległości. Pośmiertnie odznaczony przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi w działalności na rzecz osób niepełnosprawnych i potrzebujących pomocy, za pracę duszpasterską i działalność społeczną.

————————————————————————————————————————————–

Ksiądz Stanisław był wielkim patriotą, człowiekiem oddanym Polsce i polskości. Był mieszkańcem Milanówka zaangażowanym w sprawy tej Małej Ojczyzny. Milanówek stal się jego Domem, w którym spędził resztę życia, tu odnajdywał spokój i ukojenie po trudach codziennej pracy, tu organizował niezapominane integracyjne spotkania.

————————————————————————————————————————————–

Biskup Rafał Markowski, który celebrował msze świętą pogrzebową w słowach  pożegnalnych mówił  o księdzu Stanisławie jako wyjątkowym człowieku i dziękował – za jego wspaniałe życie, które w całości poświęcił osobom z niepełnosprawnościami.

————————————————————————————————————————————–

Minister z kancelarii prezydenta RP prof. Marek Rymsza odczytał list, w którym Andrzej Duda dziękował zmarłemu kapłanowi za jego oddaną posługę niepełnosprawnym.

————————————————————————————————————————————–

Trudno w kilku słowach opisać kim był i jakim był człowiekiem…

————————————————————————————————————————————–

Przede wszystkim ojciec duchowy, szef, przewodnik, mentor, przyjaciel. Człowiek wielkiego formatu, o wyjątkowej charyzmie. Dynamiczny, twórczy, nowocześnie myślący menedżer. Był wymagającym szefem, ale dającym swobodę w działaniu i dużą niezależność.

Dla wielu osób był bardzo ważną postacią, nie tylko w życiu zawodowym, ale też prywatnym. Wielu pomagał w trudnych sytuacjach życiowych, wspierał duchowo. Nikogo nie pozostawił w potrzebie. Pochylał się nad każdym problemem, zawsze można było na nim polegać. Był człowiekiem niezłomnej wiary i silnej woli. Posiadał ogromną umiejętność tak ważna dla ludzi niosących pomoc – sztukę empatii, altruizmu i kompromisu, zachowując przy tym konsekwencję w postępowaniu dla dobra ludzi, których reprezentował.

——————————————————————————————————————

Życie poświęcił osobom niepełnosprawnym, był dla nich wyrozumiałym i wspierającym Ojcem oraz przewodnikiem duchowym, który walczył o ich godne życie w społeczeństwie. Zbudował dla nich Domy i ośrodki dające im poczucie bezpieczeństwa i wytchnienie rodzinom, zmagającym się z wychowaniem niepełnosprawnego dziecka.

————————————————————————————————————————————-

Pasją księdza Stanisława było żeglarstwo, konie, wędrówki po górach, wędkowanie.  Snuł plany, które zamierzał realizować na wyczekiwanej emeryturze. Kochał zwierzęta a w ostatnim okresie swojego życia psa Hektora i konie: Lipkę, Lalę , Nanę i Hilę, zwierzęta, które dodawały mu sił w trudnych momentach życia zawodowego.

————————————————————————————————————————————-

Choć minęły już 4 lata, trudno pogodzić się z Jego odejściem, każdego dnia brakuje Jego ciepła, uśmiechu, serdeczności, wiedzy i doświadczenia. Był duszą towarzystwa, otwarty, gościnny, dla każdego znalazł czas. Potrafił zjednywać ludzi, rozmawiać z nimi i słuchać ich.

Osoby, które miały zaszczyt poznać go osobiście i współpracować z nim, straciły nie tylko Prezesa, ale przed wszystkim Przyjaciela, Autorytet i poczucie bezpieczeństwa, które nam dawał.

————————————————————————————————————————————–

Pragnieniem księdza Stanisława, wyrażonym w testamencie było, aby Stowarzyszenie trwało i rozwijało się dalej. Jesteśmy świadomi, odpowiedzialności jaka na nas spoczywa. Czynimy wszelkie starania aby kontynuować jego Dzieło, najlepiej jak to możliwe.

Dziękujemy z całego serca dziś Bogu za Jego życie, oddanie i poświęcenie osobom niepełnosprawnym oraz kapłańską posługę. Księże Stanisławie zawsze pozostaniesz w naszej pamięci. 

Milanówek , 11 kwietnia 2024

Katolickie Stowarzyszenie Niepełnoprawnych Archidiecezji Warszawskiej.